Çok şey var aklımda.
Çok insanı düşünüyorum.
Çok insandan nefret ediyorum.
Ve çok insana aşığım.
Hepsini, hepsinden ve her şeyi, her şeyden daha az seviyorum.
Kimseye güvenmiyorum.
Umudum yok.
Beklentim yok.
Hayatım yok.
Gözlerim görüşünü kaybetti, bütün ahmaklıkları görmezden geliyorum.
Sigara içiyorum.
Bol bol küfrediyorum.
Elime bir silah alıp, aklımdan geçen isimleri tek tek vuruyorum.
Utanmadan önüme gelene ateş ediyorum.
Anneleri öldürüyorum.
Babalara işkence ediyorum.
Bütün kardeşlere ızdırap çektiriyorum.
Dokunuşları,
Aşkları,
Sevgileri susturuyorum.
Nefretlere,
Kinlere çığlık attırıyorum.
Bütün balinaları katlediyorum.
Dünya barışı için herkesi harcıyorum.
Gözyaşlarıyla yeşertiyorum ormanları,
İnadına ağlıyorum,
İnadına tükürüyorum tomurcuklarına.
Ölülerinin üstüne basıyorum.
Üstümden geçip gidiyor bütün yollar.
Karanlığa gömüyorum aklımı,
Karanlıktan daha çok kararıyor içim.
Gölgesiz oluyorum,
Artık kuşlar konamıyor gölgeme.
Kayması en muhtemel yıldızı seçiyorum gökte,
En son o düşüyor gönlüme.
Yalan söylüyorum.
Tanrı'yı aldatıyorum.
İhanet ediyorum.
İtaat görüyorum.
Kimsesiz kalıyorum.
Penceresiz bir evin, kıç kadar odasında kimsesiz kalıyorum.
Sahneye çıkıyorum.
Oyunumu sergiliyorum,
Perdenin ardına geçip,
Yalnızlığımı alkışlatırıyorum.
Ben çok güzel tiyatrocuyum.
Yalan söylüyorum.
Beyaz bir gelinlik geçiyorum üstüme,
Ölümle evleniyorum.
İmama sövüyorum.
Davetlilere sövüyorum.
Çocuklara sövüyorum.
Tahtalarıma işeyen köpeğe sövmüyorum.
Susuzluğumu bir o anlıyor.
Yalan söylüyorum.
Çok seviyorum.
Herkes bana inanıyor.
Tanrı'm, affet,
Öldüğümden beri,
Sana inanmıyorum.
Yalan söylemiyorum.
Sadece,
Hayallerimin en güzel yerinde ölmeyi planlıyorum.
MerveCeylan.
