iyiyim ben.
ellerim tutmuyor,
gözlerim desen kapkara bir perdeyi mesken edinmiş kendine.
dudaklarım bir süreliğine -en azından sen gelene kadar- mühürlü.
unutmadan, yürürken de zorlanıyorum artık, bir yerden sonra nefesim kesiliyor.
ama dedim ya, iyiyim ben.
en azından hâlâ kalbim atıyor.
MerveCeylan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder