25.3.10

İthâf



Sana öğüt;
Özgür bırak ruhunu, olabildiğince uzaklara gitsin, dönüşü olmasın geçmişe. Koparsın kendini dirinden, ki yok olmasın benliğinden.

Bana ağıt;
Özgür bırak ruhumu, olmasa da uzaklaşırım senden, dönüşüm olmaz belki geçmişe. Koparırım kendimi bedenden, ki yok olayım senlikten.

Bize sitem;
Özgür bıraktık ruhumuzu, olabilmek için olamadık uzaklardaki o efendi, dönüşsüz karşılaştık geçmişle. Koparttık kalpleri kırık ağacın dalından, yok da olamadık hiçlikten.

Sona kağıt-kalem;
Yazdık sonu, meçhûllüğümüz gibi vardık aslında. Koyun koyunayken tinler, bir yanımızı doldurandı bakir kokulu cinler. Ki zaten bir halta da yaramadı derinden gelen iç çekişler.



16üç10 | 22:03
Mercey.

Hiç yorum yok: