Sana öğüt;
Özgür bırak ruhunu, olabildiğince uzaklara gitsin, dönüşü olmasın geçmişe. Koparsın kendini dirinden, ki yok olmasın benliğinden.
Bana ağıt;
Özgür bırak ruhumu, olmasa da uzaklaşırım senden, dönüşüm olmaz belki geçmişe. Koparırım kendimi bedenden, ki yok olayım senlikten.
Bize sitem;
Özgür bıraktık ruhumuzu, olabilmek için olamadık uzaklardaki o efendi, dönüşsüz karşılaştık geçmişle. Koparttık kalpleri kırık ağacın dalından, yok da olamadık hiçlikten.
Sona kağıt-kalem;
Yazdık sonu, meçhûllüğümüz gibi vardık aslında. Koyun koyunayken tinler, bir yanımızı doldurandı bakir kokulu cinler. Ki zaten bir halta da yaramadı derinden gelen iç çekişler.
16üç10 | 22:03
Mercey.
Mercey.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder